خودمونی بخوام برات بگم، فیلم Girls Will Be Girls یه جورایی مثل این میمونه که یواشکی دفترچه خاطرات یه دختر نوجوون رو باز کنی و بخونی، البته باحال‌تر و خوش‌ساخت‌تر! یه فیلم هندیه ولی با حال و هوای فیلم‌های فرانسوی، میدونی چی میگم؟ همون قدر ظریف و با احساس. داستانش درباره یه دختره به اسم میراست که تو یه مدرسه شبانه‌روزی تو دل کوه‌های هیمالیا درس میخونه. مدرسه‌شون دخترونه پسرونه‌ست و میرا هم درس‌خونه هم حسابی زرنگه، تا جایی که مبصر مدرسه میشه. یه روز یه پسر جدید میاد مدرسه‌شون، اسمش سرینیواسه، و خب دیگه، دلِ دختر نوجوونه دیگه! یه دل نه صد دل عاشقش میشه. فیلم قصه همین عشقولانه نیست فقط، رابطه میرا با مامانش هم خیلی مهمه. مامانش یه زنیه که انگار یه عالمه حرف نگفته تو دلش داره و خیلی مراقب میراست، شاید زیادی مراقب! چیزی که خیلی تو این فیلم به چشم میاد، نگاه زنونه‌شه. کارگردانش یه خانومه به اسم شوچی تالاتی و بیشتر عوامل پشت صحنه هم خانم بودن. اینجوری انگار یه فضای امن و زنونه درست کردن که بازیگرای دختر راحت‌تر تونستن خودشون باشن. برای همین خیلی‌ها میگن فیلم خیلی واقعیه، مخصوصا تو نشون دادن احساسات و دغدغه‌های دخترای نوجوون. مثلا اینکه چجوری با دوستاشون حرف میزنن، چجوری با پسرا کل‌کل میکنن، یا چجوری تازه دارن خودشون و بدنشون رو کشف میکنن. یه نکته دیگه هم که خیلی جالبه، اینه که فیلم اصلا عجله نداره. آروم آروم جلو میره و به جزئیات خیلی توجه میکنه. مثلا نگاه‌های بین میرا و سرینیواس، یا سکوت‌های بین میرا و مامانش، همه‌شون یه عالمه حرف دارن. شاید اولش فکر کنی فیلم خیلی ساده‌ایه ولی هرچی بیشتر جلو میری، بیشتر میفهمی که چه لایه‌های پنهونی داره. حواشی هم که نگم برات! تو جشنواره ساندنس کلی جایزه برده، جایزه تماشاگران و جایزه ویژه بازیگری برای بازیگر نقش اولش، پریتی پانیگراهی. منتقدها هم خیلی تعریفش کردن، میگن خیلی ظریف و هنرمندانه ساخته شده و نگاه تازه‌ای به بلوغ دخترونه داره. بعضی‌ها هم گفتن که تو سینمای هند خیلی کم پیش میاد فیلمی اینقدر با حساسیت و دقت به مسائل جنسی دخترای نوجوون بپردازه. خلاصه که Girls Will Be Girls یه فیلمیه که اگه دنبال یه درام آروم و خوش‌ساخت میگردی که هم حال و هوای نوجوونی داشته باشه هم یه کم عمیق‌تر به روابط انسانی نگاه کنه، حتما باید ببینی. شاید بعد از دیدنش دلت بخواد به مامانت یه زنگ بزنی، یا دفترچه خاطرات نوجوونیتو یه بار دیگه ورق بزنی! 😉